Manodham.com

ธรรมโฆษณ์
๒. อริยสัจจากพระโอษฐ์
โดย
ท่านพุทธทาส ภิกขุ
สวนโมกขพลาราม ไชยา สุราษฎร์ธานี

ได้รับอนุญาตให้เผยแผ่เป็นธรรมทานจากธรรมทานมูลนิธิ
สวนโมกขพลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี
(ประวัติท่านพุทธทาสภิกขุเชื่อมต่อจากเว็บไซต์ พุทธทาส.คอม เพื่อการเผยแพร่เท่านั้น)
ฉบับสำเนาเอื้อเฟื้อโดยพระสมภพ สุเมโธ ดอนเคี่ยม สวนโมกขพลาราม ไชยา
เสียงการอ่านหนังสือธรรมโฆษณ์ ๑. พุทธประวัติจากพระโอษฐ์ โดยอาจิต โตเกียรติรุ่งเรือง

ธรรมโฆษณ์ ๒. อริยสัจจากพระโอษฐ์
	ภาคต้น
๐๑	ตรัสรู้แล้ว ทรงรำพึงถึงหมู่สัตว์ 31:43
๐๒	ผู้ไม่รู้อริยสัจ ย่อมหลงสร้างเหวแห่งความทุกข์เพื่อตัวเองอยู่ร่ำไป 30:02
๐๓	ยังมีพวกบริโภคกาม โดยไม่จมกาม 31:56
๐๔	พระพุทธองค์ คือผู้ทรงชี้ให้รู้จักทุกข์ 32:32
๐๕	สาวกมาอยู่อาศัยพระองค์ เพราะทรงตอบปัญหาอริยสัจไดู้้ 30:28
๐๖	สัจจะ และหลักพึงปฏิบัติเกี่ยวกับการถึงสัจจะ 30:39
๐๗	การรู้อริยสัจ ควรแลกเอาแม้ด้วยการถูกแทงด้วยหอกวันละ ๓๐๐ ครั้ง ๑๐๐ ปีู้ 30:23
๐๘	อริยสัจสี่โดยสังเขป (อีกนัยหนึ่ง ทรงแสดงด้วยอายตนะหก) 32:21
๐๙	ทุกขนิโรธอริยสัจ 31:25
๑๐	มหาภูติคือธาตุสี่ 31:52
๑๑	ประมวลเรื่องน่ารู้พิเศษ เกี่ยวกับเวทนา 32:10
๑๒	ข้อความกำหนด เกี่ยวกับเวทนา 30:28
๑๓	วิภาคแห่งปัญจุปาทานขันธ์์ 31:07
๑๔	การถูกตราหน้า เพราะตายตามเบญจขันธ์ 31:29
๑๕	เหตุปัจจัยของเบญจขันธ์ ก็เป็นอนัตตา 31:26
๑๖	ไม่พ้นทุกข์ เพราะติดอยู่ในอายตนะ 31:11
๑๗	ที่เกิดแห่งอุปาทาน 32:58
๑๘	กามเปรียบด้วย ผลไม้์ 37:08
๑๙	สิ่งที่ต้องรู้ ต้องละ เพื่อความสิ้นทุกข์ 31:50
๒๐	อาการเกิดขึ้นแห่งความทุกข์ อีกปริยายหนึ่ง 31:21
๒๑	จิตที่ไม่มีตัณหา เรียกว่าอยู่คนเดียว 32:53
๒๒	ตัณหาเจริญ เพราะมิจฉาทิฏฐิในปิยรูป - สาตรูป 32:59
๒๓	รายละเอียดที่ควรศึกษา เกี่ยวกับอาสวะ 31:10
๒๔	ละกิเลสตัณหาได้ คือละเบญจขันธ์ได้ 30:45
๒๕	นิทเทศ ๑๐ ว่าด้วย ธรรมเป็นที่ดับแห่งตัณหา 36:53
๒๖	นิพพานอธิวจนะ 32:16
๒๗	นิพพานที่เห็นได้เอง (เมื่อบุคคลนั้นรู้สึกต่อความสิ้นราคะ -โทสะ-โมหะ) 34:52
๒๘	ปุพเพนิวาสานุสสติญาณที่แท้จริง (ซึ่งไม่เป็นสัสสตทิฏฐิ) 30:13
๒๙	หยุดถือมั่น-หยุดหวั่นไหว 35:57
๓๐	อนุปุพพวิหารอาพาธ 34:27
๓๑	วิมุตติ ไม่มีความต่างกันตามวรรณะของผู้ปฏิบัติ 33:24
๓๒	ความลดหลั่นแห่งพระอริยบุคคลผู้ปฏิบัติอย่างเดียวกัน 31:22
๓๓	แว่นส่องความเป็นพระโสดาบัน 31:32
๓๔	พระอริยบุคคลผู้ต้องใช้สังขารธรรมต่างกัน ๔ ประเภท 33:53
๓๕	ผู้มีคุณลักษณะพิเศษของพระอรหันต์ 30:36
๓๖	อาสวะส่วนที่ละได้ด้วยการเว้น 32:55
๓๗	ผู้รอดไปได้ ไม่ตายกลางทาง 32:41
๓๘	ผู้ปัญญาวิมุตต์ (ตามคำของปพระอานนท์) 30:41
๓๙	วิชชาของผู้ถึงซึ่งวิชชา 29:21
๔๐	พระอรหันต์ตายแล้วสูญหรือ 30:44
๔๑	สมณะสี่ประเภท 32:36
๔๒	ระดับต่าง ๆ แห่งบุคคลผู้ถอนตัวขึ้นจากทุกข์ 30:37
๔๓	อาการดับแห่งตัณหาในนามแห่งนันทิ 31:42
๔๔	รู้จักอุปาทาน ต่อเมื่อหมดอุปาทาน 31:44
๔๕	เมื่อสังโยชน์เหมือนเครื่องหวายสิ้นอายุ 33:09
๔๖	อาการที่ตัณหาไม่นำไปสู่ภพใหม่ ให้เกิดผลพิเศษอีกนานาประการ 31:32
๔๗	สติปัฏฐานบริบูรณ์ เพราะอานาปานสติบริบูรณ์ 22:25
	ภาคปลาย
๔๘	คำชี้ชวนวิงวอน 33:30
๔๙	ผลแห่งสุขัลลิกานุโยคของสัมมาทิฏฐิ 30:55
๕๐	ลักษณะหนทางแห่งความหมดจด 31:24
๕๑	ปรารภสติปัฏฐานแล้ว มรรคก็เป็นอันปรารภด้วย 32:37
๕๒	เกี่ยวกับอุปาทาน 31:50
๕๓	ทิ้งเสียนั่นแหละ กลับจะเป็นประโยชน์ 33:52
๕๔	ขั้นตอนอันจำกัด แห่งปัจจัยของปัญญาขันธ์ 25:51
๕๕	อัสสาทะ-อาทีนวะ-นิสสระณะ ของกาม 25:53
๕๖	การทำให้เกิดสัมมาทิฏฐิ เมื่อมีปัญหาระหว่างลัทธิ 35:13
๕๗	สัมมาทิฏฐิในอาเนญชสัปปายปฏิปทา 31:33
๕๘	ว่าด้วยอานิสงค์ของสัมมาทิฏฐิ 32:42
๕๙	การเห็นความปฏิกูลแห่งยศ-อาหาร-ความรัก-สุภะ-ผัสสะ-อุปาทาน 31:17
๖๐	ว่าด้วยปกิณณกะ 33:59
๖๑	เห็นผิดจากธรรมชาติ ก็ไม่อาจทำให้แจ้งมรรคผล 31:06
๖๒	วิธีพิจารณา เพื่อกำจัดอกุศลวิตก 31:36
๖๓	นิเทศ ๑๖ ว่าด้วย สัมมาวาจา 31:55
๖๔	ตัวอย่างแห่งสัมผัปปลาปวาทระดับครูบาอาจารย์ 29:50
๖๕	การดำรงชีพชอบโดยทิศหก ของฆราวาส 29:45
๖๖	การดำรงชีพชอบ ตามหลักอริยวงศ์ 30:25
๖๗	ว่าด้วยอานิสงส์ของสัมมาอาชีวะ 33:08
๖๘	บุพพภาคแห่งการทำความาเพียรเพื่อความสิ้นอาสวะ (อีกนัยหนึ่ง) 34:09
๖๙	ผู้มีลักษณะควรประกอบความเพียร 33:15
๗๐	สมัยที่ไม่เหมาะสมสำหรับการทำความเพียร 33:49
๗๑	ธรรมเป็นอุปการะเฉพาะ แก่อานาปานสติภาวนา 33:15
๗๒	สติปัฎฐานสี่บริบูรณ์ ย่อมทำให้โพชฌงค์ให้บริบูรณ์ 31:18
๗๓	หมวดนวสีวถิกา (คือกาย) 32:28
๗๔	อุบายแห่งการดำรงจิตในสติปัฏฐาน 31:56
๗๕	สติในการเผชิญโลกธรรม ของอริยสาวก 32:24
๗๖	มีสุขวิหารอันสงบเย็น 31:21
๗๗	กองอกุศลและกองกุศล ชนิดแท้จริง 29:13
๗๘	กลุ่มสัมมาวาจา 30:11
๗๙	การบรรลุปฐมฌาน พร้อมทั้งอุปมา 31:07
๘๐	หมวดพรหมวิหาร 32:54
๘๑	ว่าอานิสงส์ของสัมมาสมาธิ 40:45
๘๒	ว่าอานิสงส์ของสัมมาสมาธิ 29:40
๘๓	สัมมัตตะในนามว่า อริยมรรค 30:23
๘๔	ธรรม-อธรรม-อรรถ-อนรรถ ที่ควรทราบ 31:23
๘๕	อัฏฐังคิกมรรค เป็นสัญญลักษณ์ของพระศาสนาที่มีความหลุดพ้น 32:27
๘๖	ว่าด้วย การทำหน้าที่ของมรรค 29:50
๘๗	ลักษณะแห่งผู้เป็นเสขปาฏิบท 29:53
๘๘	พิธีปลงบาป ด้วยสัมมัตตปฏิปทา 31:43
๘๙	อาการที่เรียกว่า อัฏฐังคิกมรรคบริบูรณ์ได้โดยวิธีลัด 30:01
๙๐	ภาวะบริสุทธิ์ที่สำหรับถือเป็นหลัก 32:42
๙๑	การเรียนปริยัติ มิใช่การรู้อริยสัจ 32:33
๙๒	หลักวิธีการศึกษาอริยสัจสี่ ใช้ได้กับหลักทั่วไป 32:41
๙๓	ประมวลปัญหาอันจะพึงตอบเกี่ยวกับธรรมทั้งปวง 32:27
๙๔	สมาธิขันธ์ 29:07
๙๕	ลักษณะความสะอาด-ไม่สะอาด ในอริยวินัย 17:52