ธรรมโฆษณ์ ๓๗ จ เทคนิคของการมีธรรมะ เล่ม ๒
โดย
ท่านพุทธทาส ภิกขุ
สวนโมกขพลาราม ไชยา สุราษฎร์ธานี

ได้รับอนุญาตให้เผยแผ่เป็นธรรมทานจากธรรมทานมูลนิธิ
สวนโมกขพลาราม อ.ไชยา จ.สุราษฎร์ธานี
(ประวัติท่านพุทธทาสภิกขุเชื่อมต่อจากเว็บไซต์ พุทธทาส.คอม เพื่อการเผยแพร่เท่านั้น)
ฉบับสำเนาของสวนโมกขพลาราม เอื้อเฟื้อโดยพระสมภพ สุเมโธ
เสียงการแสดงธรรมของท่านอาจารย์พุทธทาส

ธรรมโฆษณ์ ๓๗ จ เทคนิคของการมีธรรมะ เล่ม ๒
1
 ปรมัตถธรรมกลับมาโลกาสว่างไสว 0:29:42
2
 ปรมัตถธรรมหมดไปจิตใจมืดมน 0:28:08
3
 มัวเป็นแต่คนมนุษย์ก็ไม่มี 0:27:06
4
 ศีลธรรมดีคนก็กลายเป็นมนุษย์ด้วยกันทั้งหมด 0:31:47
5
 ศีลธรรมถอยถดต้องเพิ่มปรมัตถธรรม 0:30:09
6
 คนทำบาปกรรมเพราะขาดสัมมาทิฏฐิ 0:29:19
7
 คนมีสติย่อมดำริโดนแนวแห่งปรมัตถ์ 0:27:58
8
ถ้าจะให้รวบรัดต้องเริ่มที่รากฐาน 0:29:52
9
 การทำงานคือการปฏิบัติธรรม 0:30:33
10
 ถ้าจะให้เย็นฉ่ำต้องมีการลดแห่งกิเลส 0:28:23 
11
 มัวแก้กันแต่ปลายเหตุ ปัญหาก็เพิ่มพูน 0:30:04
12
 ผู้มีกำลังสมบูรณ์ มีหน้าที่ป้องกันปัญหา์ 0:29:45
13
 โลกกำลังเสียแรงงานและเวลาอย่างสูญเปล่า์ 0:30:00
14
 วิกฤตการณ์ในโลกของเราไม่มีใครรับผิดชอบ 0:30:46
15
 เพราะเราไม่รู้รอบคอบในเรื่องของตถตา 0:28:29
16
 ถ้าไม่รอบรู้เรื่องตถตาก็ยังไม่ใช่พุทธบริษัท 0:27:49
17
 ภาวะแย้งขัดต้องไม่มีในแวดวงแห่งศีลธรรม 0:27:33
18
ทุกศาสนาต่างชักนำสัตว์โลกไปโดยไม่เกิดภาวะขัดแย้ง 0:28:59 
19
 ความผิดพลาดร้ายแรงคือความที่เราขาดพระเจ้า0:34:39
20
 ไม่ต้องแตกร้าวเพราะมีศาสนาต่างกัน 0:29:22
21
 พระเจ้าบนสวรรค์กับพระเจ้าในหัวใจมนุษย์์ 0:27:34
22
 ปฏิญญาว่าเป็นชาวพุทธแต่เรียกตัวเองว่าข้าพระเจ้า์ 0:28:16 
23
 ชีวิตทุกฝีก้าวต้องเดินตามกฎอิทัปปัจจยตา์ 0:29:39
24
 ไม่ว่าจะอยู่เป็นชาวนาหรือจะบรรลุนิพพาน 0:29:37
25
 ปรมัตถวิจารย์เกี่ยวกับพระคุณของแม่ 0:28:00
26
 ถ้าจะให้มีผลแน่ๆต้องให้พระเจ้าเผด็จการ 0:28:07
27
 จะโชติช่วงชัชวาลต้องกล้าหาญทางจริยธรรม 0:26:30
28
ยิ่งเป็นผู้นำยิ่งต้องเสียสละและอดทน 0:29:11
29
 ถ้าเป็นกันแต่เพียงคนธรรมะก็เป็นโมฆะเสียมากมาย 0:27:44
30
 คนทั้งหลายส่วนมากแสวงหาปัจจัยเพื่อกิเลส 0:29:08
31
 กิจกรรมทางเพศเป็นความรู้สึกเพียงวูบเดียว 0:30:55 
32
 คนเดินทางเปลี่ยวคือผู้อยู่ด้วยความประมาท 0:29:05
33
 ภาวะที่เรียกกันว่าความอุบาทว์ล้วนเกิดมาจากความไร้ศีลธรรม 0:29:30
34
 เรามีสิ่งชักนำให้ศาสนาคุ้มครองชาติ 0:28:00
35
 พวกที่เป็นธรรมทายาทต้องมีนิพพานกันที่นี่และเดี๋ยวนี้ 0:28:32
36
 ธรรมะที่ใช้เฉพาะกรณีมีชื่อว่าธรรมสัจจะ 0:29:05
37
 ผู้ประกอบด้วยธรรมย่อมทำการงานอย่างเป็นสุข 0:29:18
38
จะพ้นจากทุกข์นั้นต้องพ้นจากสุขด้วย 0:29:25
39
 ความสุขกับความสนุกนั้นเป็นของคนละอย่างต่างกัน 0:29:33
40
 โลกกับธรรม 1:15:11 
41
 ถ้ากิเลสไม่ยึดครองจิตมีความถูกต้องอยู่ในตัวมันเอง 0:30:52
42
 เกิดกิเลสแต่ละเพลงเพราะทำผิดเมื่อผัสสะ์ 0:31:32
43
 การปฏิบัติธรรมคือการทำหน้าที่ของตนๆ์ 0:29:16
44
 แผ่นดินทองของแต่ละคนต้องสร้างด้วยแผ่นดินธรรม 0:30:52
45
 เมื่อพอใจในหน้าที่ที่กำลังกระทำก็มีสวรรค์อยู่ ณ ที่นั้นเอง 0:30:10
46
 เมื่อไม่รู้จักตัวเองก็ไม่รู้ว่าตนมีหน้าที่อะไร 0:30:42
47
 ทำไมจึงต้องใช้คำว่า กลับมาๆ 0:29:50
48
ปรมัตถธรรมกลับมาในลักษณะที่เป็นหัวใจ 0:30:18 
49
 ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับสังสารวัฏฏ 0:31:18
50
 ธรรมะเป็นแสงสว่างในการสร้างแผ่นดินธรรม 0:30:01
51
 หน้าที่ในทุกกิจกรรมอย่ากระทำด้วยความยึดมั่นถือมั่น 0:29:05
52
 เมื่อมีหน้าที่สำคัญๆจงกระทำด้วยจิตว่าง 0:29:30
53
 หน้าที่ทุกอย่างนั่นแหละคือตัวแท้ของธรรมะ 0:30:16
54
 ถ้าเป็นกิจกรรมของหมู่คณะต้องมีสิ่งที่เรียกว่าสามัคคี 0:29:47
55
 เกิดเป็นคนทั้งทีอย่าต้องตกนรกไปพลางทำงานไปพลาง 0:31:07
56
 การปฏิบัติที่ถูกทางต้องให้ปัญญามาก่อน 0:27:58
57
 แม้แก่ลูกเล็กเด็กแดงเราก็ต้องสอนเรื่องความไม่ยึดมั่นถือมั่น 0:26:52
58
การปฏิบัติธรรมทุกขั้นมีหัวใจอยู่ที่การเพิกถอนตัวตน 0:30:43
59
 ปัญหาที่เราหลายคนยังเข้าใจผิดกันอยู่ (ตายเกิด-ตายสูญ, นรก-สวรรค์, โอปปาติกะ) 0:29:58
60
 ปัญหาที่เราหลายคนยังเข้าใจผิดกันอยู่ (นิพพาน) 0:29:55
61
 โลกียะและโลกุตตระที่นี่มิใช่ต่อตายแล้ว 0:30:05
62
 ความว่างในฐานะที่เรายังเข้าใจผิดกันอยู่ 0:29:55